Развој на визуо-моторна координација во првата година на бебето
Под визуо-моторна координација се подразбира соработка помеѓу очите и рацете со цел да се изврши одредена активност. За возрасните, тоа се увежбани движења кои се изведуваат спонтано, на пример ни се пие вода, со очите прибираме податоци за тоа каде е чашата и чешмата, каде сме ние во просторот, ја земаме чашата, пуштаме вода да тече, ја полниме и пиеме, ја затвораме чешмата и ја одложуваме чаша, со што активноста е завршена. Меѓутоа кога ќе погледнеме едно бебе на два месеца, ситуацијата е поинаква. Над бебето висат играчки, тоа ги гледа, но не пушта рачиња да ги дофати, туку мафта хаотично на страните.
Кај бебето на таа возраст нема координација меѓу тоа што го гледа и раката која би сакала да дофати нешто.
Тоа е така зашто бебињата се раѓаат со примитивни рефлекси или несвесни движења, кои со развојот треба да се интегрираат во свесни, вољеви движења или да исчезнат.
Примитивните рефлекси имаат предвидена временска рамка во која перзистираат и потоа исчезнуваат или се вклопуваат во свесните, вољеви движења.
Еден од нив е палмарниот рефлекс, кој се очекува да исчезне околу третиот месец и тогаш забележуваме дека бебето ги отвара дланките и кратко пасивно задржува меки и лесни предмети.
Во истиот период тоа почнува да прави одредени, сѐ уште некоординирани движења кон висечката играчка над него, при што може и да успее да ја допре или удри и таа да се заниша.
Тоа е моментот што му причинува задоволство и бебето е мотивирано одново да пробува да го изведе истото движење за да си ја оствари целта.
Додека мафта со рачињата за да ја допре играчката, тие му влегуваат во видно поле и некаде при крајот на третиот и почетокот на четвртиот месец бебето открива дека има раце.
Доколку му ставите во рака тропалка која испушта звук, тоа ќе ја донесе во видно поле, ќе сфати дека ако мрда со раката прави звук и самото ќе се стимулира да го повторува тоа движење.
Тука започнува меѓусебната соработка на очите и рацете, или визуо-моторната координација.